
អត្ថបទដោយ៖ Mutiah Fauzan
នៅពេលខ្ញុំមកប្រទេសកម្ពុជាដំបូង ខ្ញុំមិនដឹងអ្វីក្រៅពីប្រជាជនមានភាពរួសរាយរាក់ទាក់ ទេសភាព ដ៏អស្ចារ្យ និងអាហារជាច្រើនប្រភេទរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំត្រូវបានដឹងរឿងជាច្រើន។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំជើបរំជួលចំពោះបរិមាណនៃនំប្រពៃណីខ្មែរ និងឈ្មោះផ្លូវដែលចាប់ផ្តើមដោយពាក្យថា rue ។
ខ្ញុំធ្លាប់ជាគ្រូបង្រៀននៅពេលខ្ញុំមកប្រទេសកម្ពុជា ជាការពិតខ្ញុំជាគ្រូបង្រៀន។ នៅក្នុងថ្នាក់ភូមិសាស្ត្ររបស់ខ្ញុំមួយយើងកំពុងពិភាក្សាអំពីអូឡាំពិក។ កូនសិស្សខ្ញុំជាកូនខ្មែរដែលឆ្លាត និងសិស្សពូកែទាំងអស់បានអះអាងថា ពិភពលោកមានតែទ្វីបចំនួន៥ ប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេបាននិយាយថា“ វាស្ថិតនៅក្នុងទង់ជាតិអូឡាំពិក” ។ ចិញ្ចៀនទាំង៥ ដែលតំណាងឱ្យទ្វីប៖ អេហ្វ្រីក (ចិញ្ចៀនខ្មៅ); អាមេរិក (ចិញ្ចៀនក្រហម); អាស៊ី (ចិញ្ចៀនពណ៌លឿង); អ៊ឺរ៉ុប (ចិញ្ចៀនពណ៌បៃតង); អូអូនីនី (ចិញ្ចៀនពណ៌ខៀវ)
ដូច្នេះ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា យើងពិតជាមានទ្វីបចំនួន៧។
ដើម្បីឱ្យដឹងរឹះគល់នៃបញ្ហាខ្ញុំបានធ្វើត្រីកោណខ្លះ។ ខ្ញុំបានសាកសួរជាមួយមិត្តភក្តិបារាំងរបស់ខ្ញុំមួយ ចំនួន។ ហើយអ្វីដែលខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ពួកគេទាំងអស់គ្នានិយាយថាយើងមានទ្វីបចំនួន៥។ សិស្សជនជាតិបារាំងជាទូទៅដឹងថាមានទ្វីបចំនួន៥ ឬទ្វីបcinq (cohn-tee-nahn) ។
ចិញ្ចៀនទាំង៥ នៅលើទង់ជាតិអូឡាំពិកតំណាងឱ្យទ្វីបទាំង៥ នោះ។ (អូឡាំពិក ជាសម័យទំនើបត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយបុរសជនជាតិបារាំងម្នាក់ឈ្មោះ Pierre de Coubertin។)
“ប៉ុន្តែតើមួយណាជាចម្លើយត្រឹមត្រូវ?” ខ្ញុំសួរពួកគេ។“ “C’est mon ami នោះពិតជាអាស្រ័យលើទស្សនៈរបស់អ្នកប្រសិនបើអ្នកចង់ធ្វើតាមយើង ឬអត់” ។ ខ្ញុំសើចហើយតបវិញដោយហួសចិត្តថា“ ដូចគ្នា ប៉ុន្តែខុសគ្នា ខ្ញុំស្មានថា ដរាបណាយើងល្អចំពោះអ្នករាល់គ្នា។ យើងគិតដូចពលរដ្ឋទូទាំងពិភពលោកជាជាងផ្នែកតូចមួយនៃពិភពលោក។ វាពិតជាមិនសំខាន់ទេ” ពួកគេសើចហើយនិយាយថា“ អូយ!”