មនុស្សភាគច្រើនតែងតែនិយាយអំពីបរិយាកាសកន្លែងធ្វើការរបស់ពួកគេដែលពួកគេបានធ្វើការជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ពេលខ្លះពួកគេបាននិយាយអំពីសុខភាពការងារ ការរស់នៅជីវិត អាជីវកម្មតារាភាពយន្ត គោលនយោបាយរបស់ក្រុមហ៊ុន និងបុគ្គលិកផ្នែកផ្សេងទៀតដែលធ្វើការនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនតែមួយ ប៉ុន្តែភាគច្រើនពួកគេនិយាយមានទាំងចំណុចវិជ្ជមាន និង អវិជ្ជមាន។ ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំចង់និយាយអំពីពាក្យប្រាំចំនុចដែលយើងមិនគួរនិយាយនៅកន្លែងធ្វើការដូចជា៖ វាមិនមែនជាអាជីវកម្មរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមិនដឹងទេ ខ្ញុំរវល់ណាស់ មិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េច។ ការងារនេះ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកតែងតែធ្វើខុស?, ការងារមិនដែលត្រឹមត្រូវ, ខ្ញុំមិនខ្វល់ ឬមិនអើពើ, មិនមែនជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្ញុំ, និយាយដើមគេ។ លើសពីនេះទៅទៀត តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើកន្លែងធ្វើការ បុគ្គលិកភាគច្រើនតែងតែនិយាយឃ្លាខាងលើ។
មែនជាការងាររបស់ខ្ញុំទេ៖ ជាទូទៅបុគ្គលិកនិយាយបែបនេះនៅពេលគាត់ត្រូវបានគេស្នើ ឱ្យជួយបំពេញការងារ មួយដោយមិត្ត រួមការងារណាម្នាក់។ ប្រហែលវាជាការពិតដែលការងារ ដែលគេស្នើសុំនេះអាច នឹងមិនស្ថិតក្នុង ការ ពិពណ៌នា ការងារ ( Job Description ) របស់អ្នក ក៏ប៉ុន្តែជាមួយគ្នានេះដែរវាបានបង្ហាញពីការខ្វះការសហការស្មារតីការងារក្រុម និងធ្ងន់បំផុតគឺ ការមិនខ្វាយខ្វល់ពីការងារជារួមរបស់ក្រុមហ៊ុន ។ ក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះជំនួសឱ្យការប្រើប្រាស់ពាក្យមិនសមរម្យអ្នកគួរពិភាក្សាពីអ្វីដែលអ្នកអាចជួយបានតាមការពិត ទោះបីជាអាចឱ្យអ្នកមមាញឹកជាងមុនបន្តិច តែអ្នកអាចកសាងទំនាក់ទំនងល្អ និង បង្ហាញពី ការខិតខំប្រឹងប្រែង ដើម្បីប្រយោជន៍រួមរបស់អ្នក។
ខ្ញុំមិនដឹង៖ បើអ្នកនិយាយបែបនេះ តើអ្នកមានន័យថាអ្នកនឹងបន្ត « ការមិនដឹង » របស់អ្នករហូតឬ ? ជាការពិតណាស់គ្មាននរណាម្នាក់ដែលចេះសព្វគ្រប់នោះទេក៏ប៉ុន្តែនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានការងារ ការនិយាយបែបនេះអាចឱ្យសង្កត់បានថា អ្នកមិនខ្វល់ចង់ដឹងចង់ ឮ មិនចង់ចេះអ្វីថ្មី ឬនិយាយឱ្យតែរួចពីមាត់ដើម្បីគេចពីការងារដែលល្អប្រសើរជាងនេះ អ្នកគួរតែនិយាយថា « ខ្ញុំមិនច្បាស់ទេ តែចាំខ្ញុំស្រាវជ្រាវបន្ថែមសិន » ឬ « ខ្ញុំមិនទាន់បានដឹងទេ តែខ្ញុំនឹងព្យាយាមស្វែងយល់ ហើយចាំបានចាំខ្ញុំប្រាប់វិញ »
ខ្ញុំរវល់ណាស់៖ នៅពេលដែលអ្នកនិយាយបែបនេះមិនថាក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយអ្នកត្រូវចងចាំថាមិត្ត រួមការងាររបស់អ្នកទាំងអស់គ្នារួមទាំងម្នាក់ដែលអ្នកកំពុងតែនិយាយជាមួយផងដែរ នោះ ក៏ សុទ្ធតែរវល់ដែរ ។ តើអ្នកកំពុងតែបង្ហាញថាខ្លួនឧស្សាហ៍ឬ ធ្វើការ ច្រើនជាងពួកគេមែនទេ ? តើការធ្វើបែបនេះចំណេញអ្វីដែរទៅ ? ជាការពិតណាស់រឿងការងារម្តងម្កាល គឺមានការងារបន្ថែមប៉ុន្តែជំនួសឱ្យពាក្យសម្តីគ្រោធគ្រាតអ្នកគួរតែនិយាយពាក្យពិតស្មោះត្រង់ ដោយ ទន់ភ្លន់ ដូចជា « សុំទោសផង ខ្ញុំត្រូវធ្វើការងារនេះបន្ទាន់ពេលខ្ញុំរួចការងារបស់ខ្ញុំរួច ចាំខ្ញុំជួយធ្វើឱ្យ » ឬ « សុំទោសសូមចាំខ្ញុំបញ្ចប់ការងារសិន » នេះជាករសន្ទាប្រកបដោយក្រមសីលធម៍ និងវិជ្ជាជីវ ។
ការងារនេះខ្ញុំមិនចេះទេ៖ មិនមាននរណាម្នាក់ដែលកើតមកចេះស្រាប់នោះទេប៉ុន្តែការនិយាយ បែបនេះ បែរជាមានអត្ថន័យ ថា « ខ្ញុំ មិនចង់ចេះទេ » ទៅវិញដែលបង្ហាញ ពីកង្វះស្មារតីចង់រៀនសូត្រ និង បណ្តុះបណ្តាល ខ្លួនឯងរបស់អ្នក។ និយាយជារួមមក គឺនិយាយបែបនេះគ្មានចំណេញអ្វីសោះតែម្តង គឺបានត្រឹមតែឱ្យគេកត់សម្គាល់ និងលែងទុកចិត្ត។ បើមិនចេះអ្នកត្រូវរៀនឱ្យចេះហើយ ប្រសិនជាអ្នកកំពុងរវល់ អ្នកក៏មិនគួរយកពាក្យមួយឃ្លាខាងលើនេះមកធ្វើជាការដោះសារ នោះដែរ ។
មេចបានជាធ្វើខុសរហូតចឹង?៖ តាមឧត្ដមគតិកន្លែងធ្វើការជួយឱ្យមានសមភាពការ សហការនិង ការងារ ជា ក្រុម ។ ជំនួសឱ្យការធ្វើឱ្យនរណាម្នាក់មានអារម្មណ៍ថាមានកំហុស (ទោះបីជា ពួកគេ មាន) សូមប្រើវិធីដែលមានការ វិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវ និងល្អប្រសើរជាង នេះ ភាពទន់ភ្លន់ភាគច្រើនមានប្រសិទ្ធភាពជាងក្នុងការកែប្រែកំហុសដោយយើងអាច និយាយជំនួសវិញ ដោយ « ធ្វើបានល្អហើយតែ សូមប្រយ័ត្នផង» ឬ « អរគុណ សម្រាប់ការខិតខំប្រឹងប្រែង ប៉ុន្តែ សូម ពិនិ្យបន្តិចជៀសវៀងមានកំហុស»។ ត្រឹមតែប៉ុននេះ ក៏អាចឱ្យគេកត់ចំណាំនូវកំហុសខណៈ មិន ឱ្យ បាក់ទឹកចិត្ត ខ្លាំងពេកចំពោះកំហុសរបស់គេផងដែរ ហើយ ថែមទាំងជួយរក្សាទំនាក់ទំនង ល្អក្នុងការងារផងដែរ ។|
ធ្វើការងារមិនដែលចេះត្រូវ៖ អ្នកត្រូវតែបែងចែក ឱ្យច្បាស់រវាងការរិះគន់ដើម្បី ស្ថាបនានិង « ការរិះគន់ដើម្បីឱ្យគេមិនសប្បាយចិត្ត »។ ពេលខ្លះកំហុសអាចនឹងមានការប៉ះពាល់ខ្លាំង ប៉ុន្តែការយកកំហុសមួយ ឬ ពីរមកវាយតម្លៃ លើសមត្ថភាពរបស់បុគ្គលិក ឬ មិត្តរួមការងារមិនមែនជារឿងល្អនោះឡើយ ។ ជំនួសមកវិញ អ្នកអាចប្រើប្រាស់អនុសាសន៍ ប្រកបដោយហេតុផលដែលមានអត្ថន័យនៅកណ្តាលដែលសម្ដៅឱ្យគេបានយល់កំហុស និង កែតម្រូវ ។ បើមិនដូច្នេះទេនៅ ថ្ងៃណាមួយ ដែលអ្នកមានកំហុសនោះគេអាច នឹងធ្វើដាក់អ្នកដូចគ្នា ៕
ខ្ញុំមិនខ្វល់ មិនអើពើរ៖ ប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនមួយដែលមានបុគ្គលិកដែលមានឧត្តមគតិ និងគិត ឬធ្វើបែបនេះ ជារឿងមួយដែលគ្រោះថ្នាក់បំផុតសម្រាប់ក្រុមហ៊ុន ឬស្ថាប័ន្នទាំងមូល ព្រោះក្រុមហ៊ុនមួយអាចដំណើរការបាន និងរីកចម្រើនគឺត្រូវការការជួយជ្រុំជ្រែង និងចូលរួមសហការណ៏ពីបុគ្គលិកគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់ ទាំងការចូលរួមចែករម្លែក ផ្សព្វផ្សាយ និងសន្សំសម្ចៃទៅលើការប្រើប្រាស់់សម្ភារផ្សេងៗ ហើយត្រូវចេះជួយមើលបញ្ហាដែលកើតមានឡើយ និងជួយដោះស្រាយ និងសម្រាបសម្រួលតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
មិនមែនជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្ញុំ៖ ជាទូទៅបុគ្គលិកភាគច្រើន ពួកគាត់គិតថា ទ្រព្យសម្បិត្តរបស់ក្រុមហ៊ុន គឺមិនមែនជាទ្រព្យសម្បិត្តរបស់ពួកគាត់ឡើយ នេះជាការឧត្តមគតិអវិជ្ជមាន ឬគិតខុស និងយល់ខុសដែលមិនអាចទទួលយកបាន។បុគ្គលិកគ្រប់រូបត្រូវចាត់ទុកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ក្រុមហ៊ុនក៏ដូចជា ទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន ទាំងការថែរក្សាក៏ដូចជាការប្រើប្រាស់ និងការទទួលខុសត្រូវផងដែរ ក្រុមហ៊ុនអាចរីកចំរើនបានអាស្រ័យទៅលើការចូលរួមថែរក្សាសំអាត និងការពារពីបុគ្គលិកគ្រាប់ផ្នែក។
និយាយដើមគ្នា៖ ការធ្វើការមិនចុះសម្រុងគ្នា មិននិយាយរកគ្នា តមមាត់តមករ ឬគ្មានទំនាក់ទំនងល្អគឺដោយសាតែការនិយាយដើមគ្នាពីនេះពីនោះដោយចៃដន្យ ឬប្រយោលអំពីការងារ ឬរឿងផ្ទាល់ខ្លួន ពីបុគ្គលិកម្នាក់ទៅ បុគ្គលិកម្នាក់ទៀត ពីផ្នែកមួយទៅផ្នែកមួយទៀត ឬនិយាយដើមប្រធានផ្នែក នាយក ឬចាងហ្វាង។ប្រសិនបើមានរឿងនិយាយអំពីការងារ ឬរឿងផ្តាល់ខ្លួនត្រូវនិយាយជាផ្ទាល់ ឬបើមិនចង់និយាយដោយផ្ទាល់ត្រូវរកអ្នកទីបីមកជួយសម្របសម្រួល និងដោះស្រាយបញ្ហារ ជៀសវាង ការនិយាយដើមគ្នា និងមើលមុខគ្នាមិនត្រង់នៅកន្លែងធ្វើការ។