By: Joanna S. Cabredo
ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌដែលត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរថាជា “ថ្ងៃបុព្វបុរស” គឺជាពិធីបុណ្យសាសនាដែលមានរយៈពេល ១៥ថ្ងៃ។
នៅក្នុងភាសាខ្មែរភ្ជុំ ឬប្រជុំមានន័យថា“ ការប្រជុំ ឬការជួបជុំ” ។ បិណ្ឌមានន័យថា“ ដុំមូល” ដូចជាបាយ ឬសាច់។ វាជាពិធីបុណ្យព្រះពុទ្ធសាសនាដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាដោយសារប្រទេសទាំងមូលជួបជុំគ្នា និងធ្វើបុណ្យជាមួយក្រុមគ្រួសារដើម្បីរំលឹកដូនតា។
១៤ថ្ងៃដំបូងនៃខែភ្ជុំបិណ្ឌខែភទ្របទ ត្រូវបានគេហៅថាថ្ងៃកាន់បិណ្ឌ។ ថ្ងៃទី១៥ ហៅថាបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ឬថ្ងៃភ្ជុំធំ។ ក្នុងឱកាសកាន់បិណ្ឌប្រជាជនប្រគេនព្រះសង្ឃក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនានូវអាហារ និងទៀនព្រះវស្សា។ នៅពេលយប់ព្រះសង្ឃសូត្រធម៌។ ថ្ងៃទី១៥ ជាថ្ងៃបញ្ចប់នៃពិធីបុណ្យសាសនា និងជាថ្ងៃចុងក្រោយនៃពិធីនេះផងដែរ។
ការអធិដ្ឋានសម្រាប់បុព្វបុរសមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជាទាំងអស់ដែលកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា។ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកពិសេសនេះ ការធ្វើអធិដ្ឋាន និងរៀបចំអាហារចម្អិនជាតង្វាយសម្រាប់ញាតិសន្ដានដែលបានស្លាប់ ៧ជំនាន់។ តាមរយៈការអធិដ្ឋាន និងការផ្តល់ម្ហូបអាហារក្នុង រដូវភ្ជុំបិណ្ឌគេជឿថាគ្រួសារកំពុងជួយបុព្វបុរសរបស់ពួកគេឆ្លងកាត់ ដើម្បីឱ្យជីវិតកាន់តែប្រសើរឡើង។
ពិធីបុណ្យនេះអប់រំមនុស្សជំនាន់ក្រោយឱ្យដឹងអំពីរបៀប ដែលពួកគេគួរផ្តល់ការគោរពចំពោះសាច់ញាតិរបស់ពួកគេ។ វាមានអាយុកាលតាំងពីបុរាណកាលមក និងជាថ្ងៃឈប់សម្រាកដ៏សំខាន់បំផុតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
ឯកសារយោង៖